Η ποινική διάταξη του άρθρου 66 παρ. 5 εδ. β΄ και γ΄ του Ν. 2121/1993 είναι λευκός ποινικός νόμος.

Άρειος Πάγος (Ζ’ Ποινικό Τμήμα) 671/2015

(άγνωστοι διάδικοι)

(Δημοσιευμένη σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)
Α΄ δημοσίευση Περίληψης: IPrigths.GR

Η ποινική πρόβλεψη του εγκλήματος του άρθρου 66 παρ. 5 β’ και γ’ του Ν. 2121/1993 είναι ασαφής και δεν πληροί την απαιτουμένη ακρίβεια και βεβαιότητα της ποινικής προβλέψεως που αξιώνεται από το άρθρο 7 του Συντάγματος και από άρθρο 1 του Ποινικού Κώδικα, καθότι οι προδιαγραφές της ποινικής αξιολογήσεως των πράξεων κατασκευής, εισαγωγής, χρήσεως, θέσεως σε κυκλοφορία και κατοχής με σκοπό τη θέση σε κυκλοφορία συσκευών ή άλλου υλικού αναπαραγωγής έργου, δεν περιγράφονται στον εν λόγω νόμο, αλλά ούτε και έχουν εξειδικευτεί με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται λευκός ποινικός νόμος.

Λέξεις-κλειδιά: Πνευματική ιδιοκτησία, Λευκός ποινικός νόμος, Nullum crimen nulla poena sine lege, Ποινικό Δίκαιο, Ποινικές Κυρώσεις, Υλικό αναπαραγωγής έργων, Προδιαγραφές, αποκωδικοποιητές δορυφορικού σήματος, Κανονική εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας ή των συγγενικών δικαιωμάτων.

Κρίσιμες διατάξεις: άρ. 59 και 66 παρ. 5 Ν. 2121/1993, άρ. 1 και 14 Ποινικού Κώδικα, άρ. 7 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, άρ. 15 του ΔΣΑΠΔ του ΟΗΕ

Γεγονότα:

Ο αναιρεσείων, ιδιοκτήτης καταστήματος δορυφορικού εξοπλισμού, προέβαινε συστηματικά στην κατασκευή και πώληση παραποιημένων αποκωδικοποιητών δορυφορικού σήματος, στους οποίους είχε θέσει λογισμικό, που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ν. 2121/1993 για την παράκαμψη των δικλίδων ασφαλείας και της κωδικοποίησης του δορυφορικού συστήματος, με σκοπό τη ματαίωση του αποτελέσματος των ως άνω προδιαγραφών και την παράνομη θέαση του δορυφορικού τηλεοπτικού πακέτου, χωρίς την καταβολή της νόμιμης μηνιαίας χρηματικής συνδρομής στην πολιτικώς ενάγουσα εταιρεία. Για τις πράξεις αυτές κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, για την κατ’ εξακολούθηση του άρθρου 66§5 στ. β) και γ) του ν. 2121/1993 ήτοι για κατασκευή, θέση σε κυκλοφορία και κατοχή με σκοπό θέσης σε κυκλοφορία συσκευών ή άλλου υλικού αναπαραγωγής έργου, που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που έχουν καθοριστεί κατά το άρθρο 59 ν. 2121/1993 και για τη διενέργεια πράξεων, με σκοπό τη ματαίωση του αποτελέσματος των εν λόγω προδιαγραφών του ν. 2121/1993. Το Α’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, δικάζοντας σε δεύτερο βαθμό, έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο. Ο τελευταίος άσκησε αναίρεση κατά της καταδικαστικής απόφασης του Εφετείου Αθηνών και ο Άρειος Πάγος έκρινε και αποφάσισε ως εξής:

Η απόφαση:

«[...] Κατά το άρθρο 7 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος: "Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της. Ποτέ δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης". Το άρθρο 7 παρ. 1 της ΕΣΔΑ ορίζει ότι: "1. Ουδείς δύναται να καταδικασθή δια πράξιν ή παράλειψιν η οποία, καθ` ην στιγμήν διεπράχθη, δεν απετέλει αδίκημα συμφώνως προς το εθνικόν ή διεθνές δίκαιον. Ούτε και επιβάλλεται βαρυτέρα ποινή από εκείνην η οποία επεβάλλετo κατά την στιγμήν της διαπράξεως του αδικήματος". Το άρθρο 15 του ΔΣΑΠΔ του ΟΗΕ, που κυρώθηκε με το ν. 2462/1997, προβλέπει ότι: "Κανείς δεν καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις, οι οποίες δεν ήταν αξιόποινες κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο τη στιγμή της διάπραξής τους". Από τις διατάξεις αυτές που ορίζουν ότι έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξεως και ορίζει τα στοιχεία της και τη διάταξη 1 του ΠΚ, κατά την οποία ποινή δεν επιβάλλεται παρά μόνο για τις πράξεις εκείνες για τις οποίες ο νόμος την είχε ρητώς ορίσει πριν από την τέλεσή τους, προκύπτει η βούληση του συνταγματικού, του υπερνομοθετικού (άρθρο 28 του Συντάγματος) νομοθέτη της κατοχυρώσεως των προσωπικών ελευθεριών των πολιτών έναντι της ποινικής καταστολής, επιβάλλεται δε στον κοινό νομοθέτη η υποχρέωση κατά τη θέσπιση των ποινικών νόμων να είναι σαφής και ακριβής, ώστε κάθε θεσπιζομένη αξιόποινη πράξη - έγκλημα (άρθρο 14 του ΠΚ) να περιέχει τα στοιχεία της γενικής δομής του εγκλήματος: α) πράξη, β) άδικη, γ) καταλογιστή, δ) τιμωρουμένη με ποινή. Ετσι η αξιόποινη πράξη πρέπει να περιέχει τα γενικά ελάχιστα δομικά στοιχεία του εγκλήματος και πρέπει να περιγράφεται με σαφήνεια και ακρίβεια, από τον κοινό νομοθέτη που θέλει να προστατεύσει ορισμένο έννομο αγαθό. Επομένως οποιαδήποτε άλλη προσβολή που δεν έχει τυποποιηθεί κατά την ανωτέρω λογική δομή, χωρίς την ύπαρξη των στοιχείων τα οποία ο νομοθέτης όρισε στη συγκεκριμένη πράξη, δεν αναγνωρίζεται κατά νόμο, ως έγκλημα. (ΑΠ 588/2004).

Με τις διατάξεις του άρθρου 66 παρ. 5 περ. β΄’ και γ’ του ν. 2121/1993 "για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας" ορίζεται ότι: τιμωρείται με ποινή φυλάκισης: "... β) όποιος κατασκευάζει ή εισάγει ή χρησιμοποιεί ή θέτει σε κυκλοφορία ή κατέχει με σκοπό θέσης σε κυκλοφορία συσκευές ή άλλο υλικό αναπαραγωγής έργου που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που θα έχουν καθοριστεί με το άρθρο 59 του παρόντος νόμου, γ) κατασκευάζει, εισάγει ή χρησιμοποιεί ή θέτει σε κυκλοφορία ή κατέχει με σκοπό θέσης σε κυκλοφορία αντικείμενα ή ενεργεί πράξεις που μπορούν να ματαιώσουν το αποτέλεσμα των παραπάνω προδιαγραφών", στο δε άρθρο δε 59 του ιδίου νόμου υπό τον τίτλο "Επιβολή και τήρηση προδιαγραφών" προβλέπεται ότι: "Με προεδρικά διατάγματα, εκδιδόμενα ύστερα από πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού, μπορεί να καθοριστούν προδιαγραφές για τις συσκευές ή άλλο υλικό αναπαραγωγής έργων έτσι ώστε να εμποδίζεται ή περιορίζεται η χρησιμοποίηση των συσκευών ή άλλου υλικού για πράξεις που προσβάλλουν την κανονική εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας ή των συγγενικών δικαιωμάτων". Με την άνω διάταξη του άρθρου 66 παρ. 5 β` και γ` του ν. 2121/1993 διαμορφώνεται λευκός ποινικός νόμος, διότι οι προδιαγραφές της ποινικής αξιολογήσεως των πράξεων κατασκευής, εισαγωγής, χρήσεως, θέσεως σε κυκλοφορία και κατοχής με σκοπό τη θέση σε κυκλοφορία συσκευών ή άλλου υλικού αναπαραγωγής έργου, δεν περιγράφονται στο κείμενο του νόμου, αλλά ούτε και έχουν εξειδικευτεί διότι μέχρι τώρα δεν εκδόθηκε Προεδρικό Διάταγμα που να ορίζει τις προδιαγραφές των συσκευών κατά τις προβλέψεις των άρθρων 59 και 66 περ. β’ και γ’ του ν. 2121/1993 με συνέπεια η ποινική πρόβλεψη του εγκλήματος του εν λόγω άρθρου να είναι ασαφής, παρά την απαιτουμένη ακρίβεια και βεβαιότητα της ποινικής προβλέψεως, που απαιτείται από το άρθρο 7 του Συντάγματος και από άρθρο 1 του ΠΚ. Εξάλλου λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε` του ΚΠοινΔ συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως.

Εσφαλμένη ερμηνεία τέτοιας διατάξεως υπάρχει όταν το Δικαστήριο αποδίδει σ` αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή συντρέχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπήγαγε σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, που συνιστά λόγο αναιρέσεως, κατ’ άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχείο Ε’ του ΚΠοινΔ, συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, η οποία υπάρχει, όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος δεν αναφέρονται με σαφήνεια, πληρότητα και συγκεκριμένο τρόπο τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν κατά την κρίση του δικαστηρίου ή κατά την έκθεση αυτών υπάρχει αντίφαση, είτε στην ίδια την αιτιολογία, είτε μεταξύ της αιτιολογίας και του διατακτικού της αποφάσεως, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως.

Στην προκειμένη περίπτωση με την αναιρεσιβαλλομένη υπ’ αριθ. 7689, 7883/2014 απόφαση του Α` Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων Γ. Ζ. καταδικάσθηκε σε συνολική ποινή φυλακίσεως είκοσι (20) μηνών που ανεστάλη και συνολική χρηματική ποινή τεσσάρων χιλιάδων διακοσίων (4.200) ευρώ για α) κατ’ εξακολούθηση παράβαση του άρθρου 66 αρ. 5 του ν. 2121/1993 β) κατ’ εξακολούθηση παράβαση των άρθρων 4 και 5 του Π.Δ. 343/2002 και γ) παράνομη κατοχή όπλου. Όπως προκύπτει από το σκεπτικό της εν λόγω αποφάσεως σε συνδυασμό με το διατακτικό της, τα οποία παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα που κατ` είδος αναφέρει απεδείχθησαν, αναιρετικώς ανελέγκτως, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: «Ο κατηγορούμενος, από το έτος 1998, διατηρεί κατάστημα εμπορίας ηλεκτρονικών συσκευών, στην ... και επί της .... Μεταξύ άλλων προϊόντων εμπορεύεται και δορυφορικούς δέκτες τύπου Tecview και PremiumQ, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν με την κάρτα της επίσημης συνδρομής της … . Κατά το χρονικό διάστημα από αρχές του έτους 2007 έως 23-11-2009, στον ως άνω τόπο, χρησιμοποίησε τις με σειριακούς αριθμούς ... νόμιμες κάρτες θέασης δορυφορικών καναλιών .. και απέστειλε μέσω διαδικτύου στην Κορέα τα ψηφιακά κλειδιά αποκωδικοποίησης δορυφορικού τηλεοπτικού σήματος σε δορυφορικούς δέκτες τύπου Tecview και PremiumQ, που, κατά τα προαναφερόμενα, πωλούσε στο κατάστημα του, στους οποίους είχε θέσει λογισμικό, που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ν. 2121/1993 για την παράκαμψη των δικλείδων ασφαλείας και της κωδικοποίησης του δορυφορικού συστήματος.... Παράλληλα εξουδετέρωνε τα κλειδιά των ως άνω καρτών θέασης δορυφορικών καναλιών ..., με σκοπό τη ματαίωση του αποτελέσματος των ως άνω προδιαγραφών και την παράνομη θέαση του δορυφορικού τηλεοπτικού πακέτου ...., χωρίς την καταβολή της νόμιμης μηνιαίας χρηματικής συνδρομής στην πολιτικώς ενάγουσα εταιρεία"........". Τα ανωτέρω προκύπτουν από την κατάθεση του μάρτυρος κατηγορίας Ι. Λ., υπαλλήλου της πολιτικώς ενάγουσας, σε συνδυασμό με την από 22-9-2009 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του Ι. Π., Αστυνόμου Β’ ε.α., εξεταστή ψηφιακών πειστηρίων. Η κατάθεση του μάρτυρος υπερασπίσεως δεν κρίνεται πειστική, καθόσον δεν ενισχύεται από κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι κατά την έρευνα που διενεργήθηκε στο κατάστημα του κατηγορουμένου στις 23-11-2009 βρέθηκε και κατασχέθηκε μία συσκευή ηλεκτρικής εκκένωσης, η οποία, όπως προκύπτει από την από 23-12-2009 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης, που ανεγνώσθη, ήταν λειτουργική […]. Επομένως ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για τις πράξεις που κατηγορείται, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό εκτιθέμενα...». Κατ` ακολουθία τούτων στο διατακτικό κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι "Στην Αθήνα με περισσότερες από μια πράξεις τέλεσε περισσότερα του ενός εγκλήματα τα οποία προβλέπονται από τον Νόμο και τιμωρούνται με στερητικές της ελευθερίας ποινές. Ειδικότερα: Α) Κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του έτους 2007 έως τις 23-11-2009 στην ..., όπου διατηρεί κατάστημα δορυφορικού εξοπλισμού, κατασκεύασε, έθεσε σε κυκλοφορία και κατείχε με σκοπό θέσης σε κυκλοφορία συσκευές ή άλλο υλικό αναπαραγωγής έργου, που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που έχουν καθοριστεί κατά το άρθρο 59 ν. 2121/1993, ενώ παράλληλα ενεργούσε πράξεις, που μπορούν να ματαιώσουν το αποτέλεσμα των παραπάνω προδιαγραφών και συγκεκριμένο χρησιμοποίησε τις με σειριακούς αριθμούς ... και ... νόμιμες κάρτες θέασης δορυφορικοί καναλιών... και στη συνέχεια απέστειλε μέσω διαδικτύου στην Κορέα τα ψηφιακά κλειδιά αποκωδικοποίησης δορυφορικού τηλεοπτικού σήματος σε δορυφορικούς δέκτες τύπου Tecview-PremiumQ, τους οποίους πωλούσε στο ως άνω κατάστημα (σε παραπάνω από 1.000 χρήστες) και στους οποίους είχε θέσει λογισμικό, που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ν. 2121/1993 για την παράκαμψη των δικλείδων ασφαλείας και της κωδικοποίησης του δορυφορικού συστήματος ...., ενώ παράλληλα εξουδετέρωνε τα κλειδιά των ανωτέρω καρτών θέσης δορυφορικών καναλιών ...., με σκοπό τη συνακόλουθη ματαίωση του αποτελέσματος των παραπάνω προδιαγραφών του ν. 2121/1993 και την παράνομη θέαση του δορυφορικού τηλεοπτικού πακέτου ...., άνευ καταβολής της νόμιμης μηνιαίας χρηματικής συνδρομής στην αρμόδια εταιρεία " ........ ". Β) Κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του έτους 2007 έως τις 23-11 -2009 στην ..., όπου διατηρεί κατάστημα δορυφορικού εξοπλισμού, κατασκεύασε, διένειμε, πώλησε και κατείχε παράνομες συσκευές για εμπορικούς λόγους, και συγκεκριμένα σε δορυφορικούς δέκτες τύπου Tecview-PremiumQ, τους οποίους πωλούσε στο ως άνω κατάστημα του, είχε κατασκευάσει και τοποθετήσει παράνομο λογισμικό, για την παράκαμψη των δικλείδων ασφαλείας και της κωδικοποίησης του δορυφορικού συστήματος ..., με συνέπεια την παράνομη θέαση του δορυφορικού τηλεοπτικού πακέτου .... , άνευ καταβολής της νόμιμης μηνιαίας χρηματικής συνδρομής στην αρμόδια εταιρεία "... ..... ". Γ) Στις 23-11-2009 στην ..., όπου διατηρεί κατάστημα δορυφορικού εξοπλισμού, κατείχε όπλο, το οποίο απαγορεύεται κατά την έννοια του νόμου (αρθρ. 1 ν. 2168/1993) και συγκεκριμένα κατείχε μια συσκευή ηλεκτρικής εκκένωσης, διαστάσεων 20X6,3X3,3 cm, η οποία λειτουργούσε με δύο αλκαλικές μπαταρίες των 9 V".

Έτσι όμως κρίνοντας το Εφετείο, εσφαλμένα εφάρμοσε στην προκειμένη υπόθεση τη διάταξη του άρθρου 66 παρ. 5 β’ και γ’ του ν. 2121/1993 διότι κατά τούτο υπήγαγε την συμπεριφορά του αναιρεσείοντος, σε εισέτι αόριστη και ασαφή, ως προς τον ορισμό και την περιγραφή της αξιόποινης συμπεριφοράς διάταξη ποινικού νόμου, και τον καταδίκασε για παραβίαση προδιαγραφών που ουδέποτε θεσπίστηκαν από το νομοθέτη, δηλαδή κατ’ εφαρμογή ποινικής διατάξεως, που, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν, αντιβαίνει προς τη διάταξη του άρθρου 7 παρ.1 του Συντάγματος και είναι για τον λόγο αυτό ανεπίδεκτη εφαρμογής (93 παρ. 4 του Συντάγματος). Επομένως είναι βάσιμος ο, εκ του άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Ε` του ΚΠοινΔ, πρώτος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως.

Μετά από αυτά, πρέπει να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση μόνο ως προς την καταδίκη του αναιρεσείοντος για την εν λόγω πράξη (ήτοι της παραβάσεως του άρθρου 66 παρ. 5 β’ και γ’ του ν. 2121/1993) και, επειδή δεν υφίσταται αξιόποινη πράξη πρέπει, κατ’ αρθρ. 518 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, να κηρυχθεί ο κατηγορούμενος αθώος της ως άνω φερομένης παραβάσεως, παρέλκει δε η έρευνα του, εκ του άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠοινΔ, δευτέρου λόγου αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η αναιρεσιβαλλομένη για έλλειψη αιτιολογίας μόνον ως προς τις παραδοχές της για παράβαση του άρθρου 66 παρ. 5 β` και γ` του ν. 2121/1993, ενώ δεν πλήττεται με λόγο αναιρέσεως ως προς τις λοιπές διατάξεις της. Επειδή ο κατηγορούμενος με την αναιρεσιβαλλομένη καταδικάσθηκε α) σε ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών και σε χρηματική ποινή τριών χιλιάδων ευρώ (3.000 ευρώ) για την κατ` εξακολούθηση παράβαση του άρθρου 66 αρ. 5 ν. 2121/1993 2) σε ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών και σε χρηματική ποινή τριών χιλιάδων ευρώ (3.000 ευρώ) για την κατ` εξακολούθηση παράβαση των άρθρων 4 και 5 του ΠΔ 343/2002 και 3) σε ποινή φυλακίσεως έξι (6) μηνών και σε χρηματική ποινή εξακοσίων ευρώ (600 ευρώ) για την παράνομη κατοχή όπλου και σε συνολική ποινή φυλακίσεως είκοσι (20) μηνών που ανεστάλη και συνολική χρηματική ποινή τεσσάρων χιλιάδων διακοσίων (4.200) ευρώ και αυτή αναιρείται ως προς την ποινή - βάση, αναγκαίως πρέπει να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλομένη και ως προς την διάταξή της περί συνολικής ποινής και να παραπεμφθεί η υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότηση του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (αρθρ. 519 του ΚΠοινΔ) προς καθορισμό νέας συνολικής ποινής για τις ποινές που του επιβλήθηκαν για τις πράξεις για τις οποίες δεν αναιρέθηκε η απόφαση.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την υπ` αριθ. 7689, 7883/2014 απόφαση του Α` Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών ως προς τη διάταξή της περί κατ` εξακολούθηση παραβάσεως του άρθρου 66 αρ. 5 του ν. 2121/1993 και την αντίστοιχη διάταξη περί ποινής.

Κηρύσσει αθώο τον Γ. Ζ. του Χ. του ότι: "Κατά το χρονικό διάστημα από τις αρχές του έτους 2007 έως τις 3-11-2009 με περισσότερες από μια πράξεις στην Αθήνα και δη στην ..., όπου διατηρεί κατάστημα δορυφορικού εξοπλισμού, κατασκεύασε, έθεσε σε κυκλοφορία και κατείχε με σκοπό θέσης σε κυκλοφορία συσκευές ή άλλο υλικό αναπαραγωγής έργου, που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που έχουν καθοριστεί κατά το άρθρο 59 του ν. 2121/1993, ενώ παράλληλα ενεργούσε πράξεις, που μπορούν να ματαιώσουν το αποτέλεσμα των παραπάνω προδιαγραφών και συγκεκριμένα χρησιμοποίησε τις με σειριακούς αριθμούς ... και ... νόμιμες κάρτες θέασης δορυφορικοί καναλιών .... και στη συνέχεια απέστειλε μέσω διαδικτύου στην Κορέα τα ψηφιακά κλειδιά αποκωδικοποίησης δορυφορικού τηλεοπτικού σήματος σε δορυφορικούς δέκτες τύπου Tecview-PremiumQ, τους οποίους πωλούσε στο ως άνω κατάστημα (σε παραπάνω από 1.000 χρήστες) και στους οποίους είχε θέσει λογισμικό, που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ν. 2121/1993 για την παράκαμψη των δικλίδων ασφαλείας και της κωδικοποίησης του δορυφορικού συστήματος ..., ενώ παράλληλα εξουδετέρωνε τα κλειδιά των ανωτέρω καρτών θέσης δορυφορικών καναλιών ...., με σκοπό τη συνακόλουθη ματαίωση του αποτελέσματος των παραπάνω προδιαγραφών του ν. 2121/1993 και την παράνομη θέαση του δορυφορικού τηλεοπτικού πακέτου ....., άνευ καταβολής της νόμιμης μηνιαίας χρηματικής συνδρομής στην αρμόδια εταιρεία ......... ".

[...]

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2015.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 3 Ιουνίου 2015. [...]»

Photo Credits: cartt.ca

Δικηγόρος Πνευματικά δικαιώματα πνευματική ιδιοκτησία Θεόδωρος Χίου