Λεπτομέρειες

copyright

Δεν πάσχει ακυρότητας η σχετική απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας

 

ΣτΕ (Δ’ Τμήμα) 1009/2020

 

Νόμιμη προϋπόθεση για την ανάθεση συλλογικής διαχείρισης στον ΟΠΙ είναι η συνδρομή πραγματικών γεγονότων, τα οποία προκαλούν σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης της σχετικής αγοράς και διατάραξης της νόμιμης χρήσης πνευματικών έργων, με αποτέλεσμα να καθίσταται επισφαλής η είσπραξη και απόδοση στους δικαιούχους των πνευματικών δικαιωμάτων τους, όπως ιδίως η ανάκληση άδειας λειτουργίας φορέα συλλογικής διαχείρισης κατέχοντος δεσπόζουσα θέση στην αγορά και η αδυναμία άμεσης κάλυψης του σχετικού κενού από άλλους φορείς.

ο ΟΠΙ δεν μεταβάλλεται, προσωρινά έστω, σε φορέα συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων ούτε καθίσταται καθολικός ή ειδικός διάδοχος ή κύριος της περιουσίας του φορέα του οποίου η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε.

Ο ΟΠΙ δεν καθίσταται ανταγωνιστική επιχείρηση των λειτουργούντων φορέων συλλογικής διαχείρισης και οι ανατιθέμενες στον ΟΠΙ εξαιρετικές και προσωρινού χαρακτήρα αρμοδιότητες δεν συνιστούν άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά, αντιθέτως, αποσκοπούν αποκλειστικά στη διαχείριση της κρίσης που δημιουργείται στην αγορά διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ο ΟΠΙ, κατά την άσκηση της έκτακτης διαχείρισης, δεν καθίσταται επιχείρηση με δεσπόζουσα θέση στην αγορά και δεν συνιστά οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει ως προς την οργάνωση, τη δομή και λειτουργία του στο πεδίο εφαρμογής του ν. 4481/2017 και το αντίστοιχο πεδίο εφαρμογής του της οδηγίας 2014/26.

 

Το ιστορικό

Βάσει των διατάξεων του ν. 2121/1993, κατόπιν της 9485/16.10.1997 αδείας του Υπουργού Πολιτισμού, η ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «ΑΕΠΙ – Ελληνική Εταιρεία προς Προστασίαν της Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΑΕ» ανέλαβε τη συλλογική διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών μουσικών έργων στην Ελλάδα. Το έτος 2003, κατόπιν της υπ’ αριθμ. 2170/6.3.2003 άδειας του αυτού Υπουργού άρχισε παραλλήλως να δραστηριοποιείται στην ίδια αγορά και ο Οργανισμός, με την επωνυμία «Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Μουσικών Πνευματικών Δικαιωμάτων Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, Αστικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης»] με μερίδιο κυμαινόμενο περίπου σε ποσοστό 5% της εν λόγω αγοράς.

 

Το έτος 2017, και ενόψει καταγγελιών σε βάρος της ΑΕΠΙ εκ μέρους δημιουργών, με την από 27.4.2017 πράξη της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού ορίστηκε ως προσωρινός Επίτροπος της ΑΕΠΙ η κυρία Βλάχου, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 54 παρ. 10 Ν. 2121/1993. Εν συνεχεία, με την υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟΑ/Γρ.Υπ./224747/4952 από 15/5/2018 απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού ακολούθησε η ανάκληση της άδειας της ΑΕΠΙ Α.Ε. Κατόπιν τούτου, κατ επίκληση του άρθρου 51Α του ν. 4481/2017, με την υπ’ αρ. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥΗΔ/ΔΔΑΔ/ΤΔΥΕΦ 262844/18408/13772/689/4.6.2018 απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, ανατέθηκε στον Ο.Π.Ι., εκτάκτως και για χρονικό διάστημα δύο ετών η διαχείριση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας των δικαιούχων-μελών της ΑΕΠΙ και διορίστηκε η κ. Βλάχου προσωρινή διαχειρίστρια.


Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης με την επωνυμία «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ - Η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ – ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ» υπέβαλε προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, επιδιώκοντας να ακυρωθεί η ανωτέρω απόφαση ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥΗΔ/ΔΔΑΔ/ΤΔΥΕΦ 262844/18408/13772/689/4.6.2018 της και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως κατά της ανωτέρω απόφασης. Το δικαστήριο αποφάσισε ως εξής:



Η απόφαση:

«[…] 4. Επειδή, ο αιτών Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης ο οποίος δυνάμει διοικητικής αδείας […], δραστηριοποιείται στον τομέα συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μουσικών έργων στην Ελλάδα, με έννομο συμφέρον, και εν γένει παραδεκτώς, ζητεί την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, προκειμένου κατά τους ισχυρισμούς του, να αποτρέψει την άσκηση ανταγωνιστικής δραστηριότητας από τον παρεμβαίνοντα Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας στην ίδια κατ’ αντικείμενο αγορά που δραστηριοποιείται και ο ίδιος. Η ιδιότητα δε του ανταγωνιστή που δραστηριοποιείται, έστω και εν μέρει και με μικρό ποσοστό, στην ίδια αγορά παροχής υπηρεσιών, αρκεί για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος για την προσβολή επί ακυρώσει κανονιστικής πράξεως που κατατείνει, κατά τα προβαλλόμενα, στη λειτουργία του ανταγωνιστικού οργανισμού υπό ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους (πρβλ. ΣτΕ 632/2019 επτ., 1333/2019, 2952/1983).


[…] 9. Επειδή, η ανάπτυξη και προαγωγή της καλλιτεχνικής δημιουργίας αποτελεί υποχρέωση του Κράτους (άρθρο 16 παρ. 1 του Συντάγματος), στο πλαίσιο δε της συνταγματικής αυτής επιταγής το Κράτος οφείλει να μεριμνά για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας των δημιουργών, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτιστική ανάπτυξη, την ενθάρρυνση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και τη διευκόλυνση της νόμιμης πρόσβασης μεγάλου αριθμού χρηστών στα καλλιτεχνικά έργα. Η επιλογή του τρόπου διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων, ως ειδικότερη έκφραση της προσωπικής ελευθερίας, ανήκει στους δημιουργούς, πλην όμως, ο νομοθέτης, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους προέβλεψε καθεστώς συλλογικής διαχείρισης, αρχικά με το ν. 2121/1993 και στη συνέχεια με το ν. 4484/2017, σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και οι ανεξάρτητες οντότητες του άρθρου 50 του νόμου αυτού υπάγονται σε καθεστώς αδειοδότησης από τον Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού. Οι οργανισμοί αυτοί, ως υπεύθυνοι για τη διαχείριση σημαντικών στοιχείων του πολιτισμού, η οποία έχει παράλληλα και πολλαπλές επιπτώσεις στην οικονομική ζωή της χώρας, λειτουργούν υπό έντονη κρατική εποπτεία. Για την άσκηση της εποπτείας αυτής, η οποία από τη φύση της δεν είναι αναγκαίο να ανατίθεται σε όργανο εντεταγμένο στο σκληρό πυρήνα του κράτους, συστάθηκε ειδικός φορέας (ΟΠΙ) ο οποίος λειτουργεί ως κοινωφελές νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και μεριμνά για την εφαρμογή της οικείας νομοθεσίας, ενώ δεν μπορεί να έχει ως ίδιο σκοπό τη συλλογική διαχείριση πνευματικών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια, με το ν. 4531/2018 προβλέφθηκε η δυνατότητα της κατ εξαίρεση ανάθεσης στον ΟΠΙ της διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων δικαιούχων σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ΟΣΔ ή ΑΟΔ, που είχε αναλάβει την εκπροσώπηση των δικαιούχων και τη διαχείριση των δικαιωμάτων τους. […]


Όπως προκύπτει δε από τις διατάξεις του άρθρου 45 του ν. 4531/2018, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό και με την αιτιολογική του έκθεση, νόμιμη προϋπόθεση για την ανάθεση στον ΟΠΙ των ανωτέρω αρμοδιοτήτων είναι η συνδρομή πραγματικών γεγονότων, τα οποία προκαλούν σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης της σχετικής αγοράς και διατάραξης της νόμιμης χρήσης πνευματικών έργων, με αποτέλεσμα να καθίσταται επισφαλής η είσπραξη και απόδοση στους δικαιούχους των πνευματικών δικαιωμάτων τους. Τα γεγονότα αυτά, όπως ιδίως η ανάκληση άδειας λειτουργίας φορέα συλλογικής διαχείρισης κατέχοντος δεσπόζουσα θέση στην αγορά και η αδυναμία άμεσης κάλυψης του σχετικού κενού από άλλους φορείς, πρέπει να διαπιστώνονται και να τεκμηριώνονται με ειδικώς εμπεριστατωμένη αιτιολογία στην υπουργική απόφαση περί ανάθεσης των σχετικών αρμοδιοτήτων στον ΟΠΙ. Εξάλλου, σύμφωνα με τις αυτές διατάξεις, οι δικαιούχοι διατηρούν, σε κάθε περίπτωση, το σχετικό δικαίωμα να αντιταχθούν στην ανάθεση της εκπροσώπησης τους από τον ΟΠΙ με την κοινοποίηση προς αυτόν έγγραφης δήλωσης.


10. Επειδή, περαιτέρω, όπως προκύπτει από τις ανωτέρω διατάξεις […], ο ΟΠΙ δεν μεταβάλλεται, προσωρινά έστω, σε φορέα συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων ούτε καθίσταται καθολικός ή ειδικός διάδοχος ή κύριος της περιουσίας του φορέα του οποίου η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε. Ο ΟΠΙ δεν υπεισέρχεται στη θέση του τελευταίου, προκειμένου να ασκήσει, αντ’ αυτού, την επιχειρηματική του δραστηριότητα, αλλά, ως επιφορτισμένος με την ευθύνη για την ομαλή λειτουργία της οικείας αγοράς, ασκεί, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τις αναγκαίες αρμοδιότητες για τη συνέχιση της προστασίας των δικαιούχων δημιουργών και ιδίως τη διασφάλιση της απόδοσης σε αυτούς των οφειλομένων ποσών, αξιογράφων, άυλων τίτλων κ.λπ. Ο ΟΠΙ εξάλλου, υπεισέρχεται αυτοδικαίως στις μεταξύ δικαιούχων και φορέα συλλογικής διαχείρισης λυθείσες συμβάσεις και αποκτά πρόσβαση, ως νόμιμος χρήστης, στο φυσικό, ψηφιακό και ψηφιοποιημένο αρχείο του τελευταίου αποκλειστικά και μόνο προς εκπλήρωση του ανωτέρω σκοπού. Οι κατά τα ανωτέρω ανατιθέμενες στον ΟΠΙ εξαιρετικές και προσωρινού χαρακτήρα αρμοδιότητες δεν συνιστούν άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά, αντιθέτως, αποτελούν ειδικότερη εκδήλωση της, κατά συνταγματική επιταγή, ασκουμένης επί των φορέων συλλογικής διαχείρισης κρατικής εποπτείας, αποσκοπούν δε αποκλειστικά στη διαχείριση της κρίσης που δημιουργείται στην αγορά διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας από την ανάκληση της άδειας λειτουργίας φορέα που κατείχε δεσπόζουσα θέση στην εν λόγω αγορά.


Κατά συνέπεια, ο ΟΠΙ δεν καθίσταται ανταγωνιστική επιχείρηση των λειτουργούντων φορέων συλλογικής διαχείρισης, οι οποίοι δεν εμποδίζονται να ασκούν τη δραστηριότητά τους προκειμένου να αποκατασταθεί το ταχύτερο δυνατόν, η ομαλή λειτουργία της οικείας αγοράς και να παύσουν οι εξαιρετικές αρμοδιότητες του ΟΠΙ. Ούτε υφίσταται, άλλωστε, κίνδυνος να καταστεί ο ΟΠΙ, εκ των πραγμάτων έστω, ανταγωνιστική επιχείρηση των λειτουργούντων στην αγορά φορέων και οντοτήτων, εκ του λόγου ότι ποιείται προσωρινά χρήση του αρχείου του φορέα του οποίου ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας. Και τούτο, διότι ο ΟΠΙ δεν καθίσταται κύριος του αρχείου ούτε δικαιούται να το διαθέτει προς τρίτους, αλλά το χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνον για την άσκηση των ανωτέρω αρμοδιοτήτων του, υποχρεούμενος να το αποδώσει στο νόμιμο δικαιούχο αμέσως μετά τη λήξη της προσωρινής διαχείρισης.


[…] 12. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι οι ρυθμίσεις της ανωτέρω υπουργικής απόφασης [ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥΗΔ/ΔΔΑΔ/ΤΔΥΕΦ262844/18408/13772/689/4.6.2018], όπως και οι διατάξεις βάσει των οποίων αυτή εκδόθηκε, αντίκεινται α) στα άρθρα 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος γιατί περιορίζουν την οικονομική ελευθερία του αιτούντος Οργανισμού, ο οποίος αδυνατεί να συμμετάσχει υπό συνθήκες ισότητας στην αγορά διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, αφού το μεγαλύτερο μέρος της δυνητικής του δραστηριότητας μεταβιβάζεται ήδη στον ΟΠΙ, β) στα άρθρα 102 και 106 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, διότι δια των προσβαλλομένων ρυθμίσεων ο ΟΠΙ υποκατέστησε την ΑΕΠΙ ΑΕ η οποία κατείχε υπερδεσπόζον μερίδιο της αγοράς της τάξης του 95% και έτσι κατέστη δεσπόζουσα επιχείρηση, περαιτέρω δε παραχωρούνται σε αυτόν δικαιώματα και προνόμια που οδηγούν σε κίνδυνο κατάχρησης της δεσπόζουσας αυτής θέσης και νόθευσης της δομής της αγοράς, ενώ εξάλλου, δύναται να επηρεασθεί το εμπόριο μεταξύ κρατών – μελών, και γ) στο άρθρο 106 παρ. 1 της ΣΛΕΕ σε συνδυασμό προς το αρθρ. 56 αυτής γιατί θέτοντας φραγμούς με κρατικό μέτρο στη σχετική αγορά των ΟΣΔ και ΑΟΔ που δεν είναι εγκατεστημένου στην Ελλάδα, συνιστούν περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Προβάλλεται, περαιτέρω, ότι οι προσβαλλόμενες ρυθμίσεις παραβιάζουν επί μέρους διατάξεις του ν. 4481/2017 και της Οδηγίας 2014/26 και, τέλος, ότι έχουν εκδοθεί κατά κατάχρηση εξουσίας διότι με αυτές πράγματι επιδιώκεται η παγίωση της ΕΥΕΔ ως διαδόχου της ΑΕΠ.


13. Επειδή, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα ανωτέρω στις σκέψεις 9 και 10, η ανάθεση στον ΟΠΙ, ως αρμόδιο φορέα επιφορτισμένο με την άσκηση της κρατικής εποπτείας επί των φορέων συλλογικής διαχείρισης, των εξαιρετικών αρμοδιοτήτων του άρθρου 45 του ν. 4531/2018 δεν μετέτρεψε αυτόν σε επιχειρηματικό φορέα ανταγωνιστικό των λειτουργούντων στο πλαίσιο της αγοράς φορέων συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και, ως εκ τούτου, οι σχετικές διατάξεις του εν λόγω νόμου δεν αντίκεινται στα άρθρα 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, (πρβλ. ΣτΕ 3316/2013, 231/2011) απορριπτομένου ως αβασίμου του περί του αντιθέτου λόγου ακυρώσεως. Περαιτέρω, από την προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού σε συνδυασμό και με τα στοιχεία του φακέλου, προκύπτει ότι συνέτρεχαν εν προκειμένω οι νόμιμες προϋποθέσεις εφαρμογής της διατάξεως του άρθρου 45 και, συγκεκριμένα α) η ανάκληση της άδειας λειτουργίας της ΑΕΠΙ, η οποία κατείχε δεσπόζουσα θέση στην οικεία αγορά και β) η μη ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων οργανισμών που θα μπορούσαν να αναλάβουν άμεσα και αποτελεσματικά το σύνολο της σχετικής δραστηριότητας.


[…] 15. Επειδή, η προσωρινή ανάθεση, στον ΟΠΙ, λόγω της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας του φορέα στον οποίο οι δημιουργοί είχαν αναθέσει τη διαχείριση των πνευματικών τους δικαιωμάτων, της εν λόγω διαχείρισης συνοδευόμενης από τα αναγκαία προνόμια για την αποτελεσματική άσκηση των σχετικών αρμοδιοτήτων, δεν καθιστούν τον φορέα αυτόν επιχείρηση επιφορτισμένη με τη συλλογική διαχείριση κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων της ΣΛΕΕ. Κατά συνέπεια, οι λόγοι ακυρώσεως, με τους οποίους προβάλλεται ότι η ανάθεση της επίδικης δραστηριότητας στον ΟΠΙ οδηγεί σε κίνδυνο κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης και νόθευσης της δομής της αγοράς, επηρεάζει δε τις διασυνοριακού χαρακτήρα συναλλαγές των ημεδαπών οργανισμών με άλλους οργανισμούς, κατά παράβαση των ανωτέρω διατάξεων της ΣΛΕΕ, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Και τούτο, διότι, κατά τα εκτιθέμενα στις σκέψεις 9 και 10 ο ΟΠΙ, κατά την άσκηση της έκτακτης διαχείρισης, δεν καθίσταται επιχείρηση με δεσπόζουσα θέση στην αγορά και, επομένως, δεν έχει εφαρμογή εν προκειμένω η διάταξη του ως άνω άρθρου 102 ΣΛΕΕ, περαιτέρω δε, δεν εφαρμόζεται ούτε το άρθρο 106 της ίδιας Συνθήκης, (πρβλ. ΣτΕ 1976/2013).


[…] 17. Περαιτέρω, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι οι προσβαλλόμενες ρυθμίσεις αντίκεινται στις διατάξεις του ν. 4481/2017, με τις οποίες μεταφέρθηκαν στην ελληνική έννομη τάξη οι αντίστοιχες ρυθμίσεις της οδηγίας 2014/26/ΕΕ, δεδομένου ότι η λειτουργία και η δομή της ΕΥΕΔ του ΟΠΙ δεν ανταποκρίνονται στις νόμιμες απαιτήσεις που προβλέπονται για τους φορείς διαχείρισης τέτοιων δικαιωμάτων. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι το επίδικο πλαίσιο έκτακτης και προσωρινής συλλογικής διαχείρισης, το οποίο θεσπίσθηκε με το άρθρο 45 του ν. 4531/2018 και τέθηκε σε εφαρμογή με την ήδη προσβαλλόμενη πράξη, επιτρέπει κατ’ εξαίρεση την άσκηση αρμοδιοτήτων συλλογικής διαχείρισης από τον αρμόδιο εθνικό φορέα, που λειτουργεί ως κοινωφελές ν.π.ι.δ., δηλαδή εν προκειμένω τον ΟΠΙ. Όπως δε εκτίθεται ανωτέρω στις σκέψεις 9 και 10, ο ΟΠΙ δεν συνιστά οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει ως προς την οργάνωση, τη δομή και λειτουργία του στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 του ν. 4481/2017 και το αντίστοιχο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 της οδηγίας 2014/26, στο οποίο εμπίπτουν οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης. Επομένως, δεν απαιτείται να πληροί ως προς την προστασία των δικαιωμάτων των δικαιούχων δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας τις προϋποθέσεις που θεσπίζει η ανωτέρω οδηγία και ο ν. 4481/2017.


[…]

Διά ταύτα

Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση.

Δέχεται τις παρεμβάσεις, κατά τα ειδικότερον αναφερόμενα στο αιτιολογικό (σκ. 19).

[…] Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου 2019

[…] και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 19ης Μαΐου 2020.»





Επιμέλεια: Δρ. Θεόδωρος Χίου, Δικηγόρος Διανοητικής Ιδιοκτησίας, Ψηφιακών Τεχνολογιών και Καινοτομίας (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

Πηγή: ΤΝΠ Νόμος

Photo credit: Logo vector created by freepik - www.freepik.com



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Η ΚΥΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΥΕΔ ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ